Chemelot verbruikt jaarlijks 70 petajoule energie. Dat is voldoende om het water van 84.000 olympische zwembaden aan de kook te brengen.

Maar liefst 3% van alle CO2-uitstoot in Nederland komt van Chemelot. Het aantal megaton aan kunstmest en plastics dat het concern uitvoert is niet te bevatten. Toch laat Arnold Stokking, directeur van Brightsite, zich in de Limburger optimistisch uit over het behalen van de klimaatdoelstellingen: “Een toekomstbestendige en klimaatneutrale chemiesite? Ik was er niet aan begonnen als ik er geen geloof in had.”

Brightsite ziet zichzelf graag als de denktank van Chemelot. Het betreft een samenwerkingsverband van circa honderd personen afkomstig van Sitech, de universiteit van Maastricht, TNO en diverse bedrijven op en buiten het complex van Chemelot. “Wij zetten een koers uit en geven richting op basis van industrieel bewezen concepten. Vervolgens is het aan de bedrijven om in deze technologie te investeren en kansen te benutten.”

Optelsom

De duurzaamheidsopgave van een concern als Chemelot, dat op een terrein van 800 hectare 60 fabrieken en in totaal 150 bedrijven omhelst, is gigantisch. “De bereidheid om te transformeren naar een groener bedrijventerrein is echter groot,” ervaart Stokking. “Het is de kunst om de transitie zo in te zetten, dat bedrijven de kosten kunnen dragen.” De doelstelling voor 2030 ziet Stokking als haalbaar, “dat is doorgerekend”, maar is wel een optelsom van kleine en grotere projecten.

De doelstelling voor 2050, een klimaatneutrale Chemelotsite, lijkt vooralsnog utopisch. Stokking schuwt de uitdaging niet, maar de vooruitzichten zijn nog niet concreet. “Innovatieve technologieën bevinden zich in een beginstadium en moeten zich grotendeels nog bewijzen bij toepassingen op grote schaal.” Veel wordt verwacht van de plasmatechnologie. In het Brightsite Plasmalab verkennen onderzoekers, studenten en ondernemers de mogelijkheden. “Plasma is niet nieuw, het bestond al in de twintigste eeuw. Verhit gas met electriciteit en er ontstaat een enorm hete plasmawolk die groene waterstof kan produceren zonder CO-uitstoot.”

“Ik noem het de vlam die niet brandt,” besluit Stokking. Wordt plasma de grote gamechanger voor een groene chemie? Lees het volledige interview met Stokking hier.